sonra... kendi adimi buldum harfin agaçlarinda üzerime örttüm. sarindim durmadan. anladim ki ad insan hamuruyla kaynayan akl-i evvelin sirri kör oldugu ilk karanlik gömüldügü yalan! belki de içimizi döktügümüz dünya ars-i alaya dek yükselen karanligin emzirdigi pür imlâdir. (Tanitim Bülteninden)
