Annemin dilinden 'memleket' lafi hiç düsmedi, hâlâ da öyle. Hep Türkçe türküler söyler evde. Ben de bir gün anamin memleketi Dereköy'e gidecegim. Annemin su içtigi çesmeden su içecegim. Köyün ortasindan geçen dereye ayaklarimi sokacagim. Bir evin kapisini çalip karsima çikan Türk'e 'Ben komsunuz Niko. Annem Fotini bu köyde dogdu. Hep buralari anlatti. Ben onun anlattiklariyla büyüdüm komsu.' diyecegim. Ve söyle bitirecegim sözümü: 'Yap bana bir kahve komsu. Biz kardesiz, hem de yas kardesi…' (Tanitim Bülteninden)
