Beden ile ruh aralarinda konusuyorlardi. Beden güzelligine ve parlakligina magrur olarak ruha dedi ki: “Ben senden daha degerliyim; bak herkes bana ilgi gösteriyor ve beni seviyor.“ Ruh ise, kendi telâfetini gizlemis oldugu halde o bedene dedi ki: “Hey süprüntülük! Sen kim oluyorsun? Ben senden çikayim da o zaman görürsün. Seni sevenler sana mezar kazarlar. Iki gün bile seni saklamaz, böcek ve karincalara gida olman için seni topraga gömerler.“ Beden ruhun elbisesi yahut evi gibidir. Gözler, bu evin pencereleridir ki ruh bu âlemi o pencerelerden seyreder. Önemli olan elbise midir, elbiseyi giyen mi? Ev midir, evde oturan mi? (Arka Kapak)
