'Bazen hayatimizda öyle olaylarin parçasi veya sahidi oluruz ki, bunlari asla kimseye anlatamayiz. Açiklamanin kimseye yarari olmayacagini sadece birçoklarini üzecegini bilir ve gerçekleri içimizde bir yerlere gömeriz. Içimizde açiga çikmayan o sirlar hiç ummadiginiz gecelerde gömülü oluklari yerden çikar nefes almanizi zorlastirir ve bizi sarsarak uyandirir. Baskalarina aci çektirecegimize çaresiz kendimiz çekeriz o acilari onlarin yerine o geceler. O günden sonra kimi geceler kepçe kulakli bir çocugun Kürtçe haykirislari kimi geceler de yarisi kanli çamura bulasmis yüzünden gözleri ve disleri oldugundan daha beyaz görünen bir subayin son sözlerini duymaya çalisirken elimde tasiyamadigim bir silahin agirligi ile ter içinde uyandim.'
