Sait Faik bu kez bir ay boyunca izledigi adliye mahkemelerindeki “tutuklularin” öykülerini yaziyor. Bu kisiler Sait Faik’in bildik evreninin bildik yüzleri: kimsesizler, yoksullar, issizler, balikçilar, oyun olsun diye hirsizlik yapan çocuklar... Ve öte yanda yarginin soguk yüzünü yansitmaktan uzak, iyicil yargiçlar çikar karsimiza. Suçlu olarak mahkemede bulunan çogu kisiyi, önce insan oldugunu animsatan ayrintilarla, onlarin önce bir ogul ya da bir baba oldugunu vurgulayarak anlatir Sait Faik. Aslinda ona göre ortada suç da yoktur, suçlu da. Okura da hepsini tahliye etmek düser...
