Sonra korkunç bağırmalar başlıyordu. Zehre lanet ediyordu, küfrediyordu. Ölümün çabuk olması için yalvarıyordu. Kendisinden daha kötü bir krize giren Charles’ın içirmek istediği şeyi katılaşmış kollarıyla geri itiyordu. Charles ayaktaydı, mendili dudaklarının üstünde, ağlıyordu. Kendisini topuklarına kadar sarsan hıçkırıklar soluğunu kesmişti. Felicite odanın içinde şuraya buraya koşuyordu. Homais, kımıldamadan duruyor ve derin derin göğüs geçiriyordu. Madame Canivet kendine her zaman çok güveniyorsa da kafasının biraz karıştığını da seziyordu.
