Sabah uyanip günü aydin olamayan birine günaydin diyemedikten sonra Ya da kahvaltida sen seviyorsun diye Peynir koyup da hiç yenmeden o masadan kaldirdiktan sonra anliyorum,Senin öldügünü... Ama inanmiyorum dünya güzelim Toprak altinda o masumiyetinin tas olduguna... Yokluguna döktügüm her gözyasi, Olmayan kizimizin daginik saçlarina bir umut olurken Sana verdigim sözlere inat Yalniz yasiyorum herkesten gizledigim varligini... Ya da yoklugunu... Çok yil oldu ömrümden sen çalinali Ve unutali öldügümü... Bana verilen bu nefeste yasatiyorum son gülüsünü...Son ölüsümü...(Tanitim Bülteninden)
