“Önceleri, bildiklerini-günün birinde resim yapacagini düsünmeden görüp ögrendiklerini-çizmisti. Isin, eksizisiz bir at, bir boga çizmek oldugunu düsünmüs, kaç kez, duvardan çikiveren, yanina gelen hayvanlarla kosmustu düsünde. Sonra bakmanin yetmedigini ögrenmis, kovalayanlara kovalananlarin (ister insan, ister hayvan olsun) bagirmasina, bögürmesine kulak vermek, bu seslere, bu ölülere eliyle, gözü kulagiyla dokunmak, kosanlarla birlikte terlemek, yara alanlarla birlikte kanamak gerektigini anlamis, bu sesleri, bu terleri kanlari eklemisti yaptigi resimlere. Daha sonra bunlarin da yetmedigini ögrenmisti..“
