Her sey “ayni” hâle gelirken ve de her sey bir “amaç” için yapilirken, okur da gelir bu oyuna. Çevirip bakar kitabin arkasina… Ister ki bir “neden” bulsun okumasi için ve okursa ne olacagina dair bir de sonuç…Birbirimize de yapar olduk bunu. Önce kapagina, sonra da arkasina bakiyoruz bir digerinin. Ve bir “karar” veriyoruz. Saniyoruz ki; baska bir yerlerimizin boslugunu “ne” ile dolduracagimizi en iyi aklimiz bilir. Saniyoruz ki; “bilmek”tir seylerin önü ve sonu…Ben size söyleyeyim: Bu kitabi okumaniz için akla dâir bir “neden” yok! Üstelik bu kitabin basi ve sonu da yok. Neresinden istenirse orasindan okunabilir. Üstelik kitapliga da pek uygun degil. Hangi rafa koyacaksiniz ki? Evde bir yerlerde durmali, hatta çiplak ayaklariyla gezmeli, yatak odasina falan gelmeli geceleri… Cem MUMCU
