“Yazmasaydim unutup gidecektim belki, çogunu..Oysa simdi gevis getirip duruyorum. Su ’araci olmak’, ’araç olmak’, ’bir oyununtasi, ya da taslari olmak’... ..Isin tümü bir oyun belki, ama bu oyundaki taslardan biri, yalniz biri, ben, neyi oynadigimi bilmiyorum.Oyundaki yerimi bilmek söyle dursun, birilerinin beni oynatip oynatmadigini da kestiremiyorum. Ölümden de kaygilandirici olan, dönülmez olan durum, bu muydu acaba?’’
