Siir azicik aklî, daha çok kalbî bir eylemdir. sairin kasti konusuldugunda birazcik akli, daha çok ruhu konusuluyor demektir. “el-ma’nâ fî batni’s-sâir.” der Araplar. yani kasd-i mahsusa sairin bâtininda, derûnunda, hasili; ruhundadir. ruh ise sirdir, akil onu anlayamaz, kisirdir. onun için; siiri ruh anlar, akil ise belki ve ancak yorumlar. siir, aklî düsüncenin kalbî idrake evirilmesidir. siir, aklin devrilmesi, kalbin anlami devralmasidir. aslinda muamma olan; sözdeki siir degil, ruhtaki suurdur. kapali olan, lafiz degil ruhtur.
