Zar saydamliginda, kahverengiye durmus derinin incecik damarlari seçilebiliyor. Rengi atmis, çizgileri solmus, kirmizi bir ibrisimle dürülmüs olarak duruyor sandigiin dibinde. Sandigin dibi, ibrisim dügümünün ucundan çözülüp ceviz zemine akan bir kangölüydü. (Acem tütünü kokuyordu, kehribar sarisi...) Suretin gizledigi kerameti asikar ediyor sanki; bir ibrisim saçagi, bir gize nisan düsürüyor. (Sandigi açtiginda ilkin bu kirmiziyi görmüstü. Gelecegini) Kadin mi erkek mi oldugu belli degildi. Ya da anlasilmiyordu. ... (Kitabin Içinden)
