Ziyan edilmiş dakikalar atlasında, Ruhum kayboluyor istilanın çıkmazında… Binlerce can kol geziniyorken sonda… Kurşun gibi çöktü içime, Dargın Nisan güneşi! Eşeleyerek ulaşırken gerçeklere, Bir baktım ki; Yabancı kalmışım kendime… Geceden daha karanlık, Hüzünler biriktirirken yüreğimde… Yine de gökyüzüne bak dediler! Gökyüzü de istilanın eşiğinde, Ölü bir güneş sızdı içime… Üç noktalar büyüdü gittikçe derinlerime…
