Gözlerini kapattı. Aklına -kafasını duvara düzenli birer saniyelik aralıklarla vuran- deliler geldi. “O beyaz gömlekler!” Kendisi de giymişti o gömleklerden. -Lisedeydi o zamanlar- Herkese zorunluydu o -deli gömleği-ni giymek. Bir de kendisini damgalanmış köleler gibi markalaştıran armalardan taktırırlardı. Hiç sevmezdi.
Fabrikasyon olmak ona göre değildi. Her şey, herkes bir fabrikanın işçisiydi. Üniformalar bile tek bir ustanın elindendi.
