Öyle anlar olur ki yanarken donarsın; kendi gölgene bile sahip çıkamazsın. Kaybolursun kalabalığın içinde, boğulursun kendi yalnızlığının gölgesinde… Ve nerede büyürsen büyü, genlerin nereye aitse sen o coğrafyanın duygularını ve fiziksel gücüne sahip olursun. İşte o coğrafyanın içinde, kendini bir kere ararken, bin kere kaybolmuş bulursun.
İnsan bir garip yalandır kendine, başkasının alacakaranlığında kendi ışığını arar durur. İşte ozaman anlar insan; başkasının karanlığı ışıkta sana sadece gölge olur. Eğer sen kendi yüreğinin ışığına sahipsen; başkalarının gölgesi, karanlığında kaybolur.Eğer sen kendi yüreğinin ışığına sahip değilsen; başkalarının gölgesinde kaybolursun…
