Osmanlı’nın siyasi ilerlemesi ile Osmanlı tarihi yazımı çalışmaları birlikte yürümemiş, tarihçilik genelde meraklıların yazdığı eserlerle sınırlı kalmıştır. Ancak 18. yüzyıl başında “vakanüvislik” adı verilen resmî tarih yazıcılığı tesis edilmiş, bu kurum 1922 yılında Saltanatın ilgasına kadar çalışmalarına devam etmiştir. Padişah V. Mehmet Reşat’ın isteği üzerine son vakanüvis Abdurrahman Şeref Bey başkanlığında 27 Kasım 1909 tarihinde mükemmel bir Osmanlı tarihi yazmak maksadıyla kurulan “Târîh-i Osmânî Encümeni”, aynı zamanda Osmanlı tarih yazıcılığı ile Cumhuriyet tarih yazıcılığı arasında bir köprü vazifesi görmüştür. Bu çalışma; 1917 yılında Osmanlı Tarihi’nin I. cildini neşreden Encümenin, 1931 yılı sonuna kadar devam eden Osmanlı'nın ilk bilimsel yöntemlerle kendi tarihini yazma çalışmalarına dair bir araştırmanın ürünüdür.
