Doğup büyüdüğüm köyde, rahmetli dedemin bostanında büyüklerimiz enva-i çeşit sebzenin yanında zerzevatın ana rüknü olan hıyar için mutlaka bir hıyarlık kısmı ayırır, tarlanın o bölümüne hıyar ekerlerdi….O zamanlar Anadolu’muzun her yerinde “Şu sazıma bir düzen ver” türküsü çalınırdı.
Hem karnım doysun hem de hıyarım tam olsun! Karnını doyurmak ve bu sü?i arzunu yerine getirmek için pek tabiidir ki hıyarını yemek mecburiyetindesin. Buna fiziki mecburiyetin vardır. Oturup karnım doydu diye şükretmek gerekirken “Eyvah neden hıyarım eksildi, kırıldı veya bitti diye ağıt yakmanın hiçbir anlamı ve geçerliliği söz konusu değildir.
