Birlik, bütünlük ve kardesligimize ithaf edilmis, evlere senlik bir roman. Anadolu’nun bagrindan... Canim sikilinca badem agacima çikar, etrafi seyrederdim. Yazin oradan gördügüm manzara günlük güneslik, uçsuz bucaksiz bir Anadolu manzarasiydi. Bozkirin sapsari fonunda yamali bohça gibi uzanan tarlalar, irili ufakli köyler, ipince köy yollari; karsida küçük bir tepenin etegine kurulmus bizim ilçe ve gökyüzünde, ta yükseklerde özgürce uçan kuslar... Bütün bunlara bir de bagdaki igde agaçlarinin kokusu ve tüm köye hâkim olan o müthis sessizlik eklenince neler düsünüp ne hayaller kurmazdim ki... Acaba karsi köylerde de benim gibi mutlu çocuklar var miydi veya ilçemizde ya da baska baska ülkelerde? Neden savas haberleri hiç bitmiyordu? Insanlar çocuklarin mutlu olmasi için savaslardan uzak durup güzel güzel isler yapamazlar miydi? Yasamak harikaydi... (Tanitim Bülteninden)
