“Insanin dogayla, insanla, kendisiyle çeliskisi, hüzünlere bürünmüs anilarla bugün arasinda bilinçlendirici, sasirtici mantik siçramalarinda felsefe ve siirin yakin durusu. Içsel sorgulamalar içinde özgün, yalin ve vurgulu bir siir dili.“ Enginde görünen kara bulutlar Damarda yorgun dolasan kanim Ne git diyebiliyorum eskiyen düslere Ne de gidebiliyorum temelli denize Dalip, dalip mavi derinliklere Kendisiyle konusan bir mecnun gibi Denizle kiyi arasinda kalan saskin Havada dönüp duran bir marti... Bir ben Ve... bir de Istanbul’un pusuna karisan Yalnizlik hüzünleri (Tanitim Bülteninden)
