“Kisinin kendisini tanimasi çok zor, hatta olanaksizdir. Kendimizi o kadar iyi tanisak, suramiz neden agriyor diye doktora gider miydik? Biri, dalagimizi çikarip önümüze koysa kendimizin oldugunu bile anlayamayiz! Akil, bilgi, tutum, davranis ve tepkilerimiz açisindan da kendimizi tanimamiz kolay degildir. Degildir, çünkü gerçekten tanisak, kendimizi begenmemiz ola ki çok zorlasirdi. Oysa hepimiz aslinda begeniriz kendimizi. Sokrat’in en çok sevdigi söz, Kendi kendini tani, idi. Nasil taniyalim ki, daha formülümüzü bile bilmiyoruz. Ne kadar amidon, ne kadar sodyum, azot, oksijen ve kaç volt elektrigiz?... Insanin formülünü bulmak, erken seçimin formülünü bulmak kadar kolay degil. Bulundugu zaman ise, sade mutsuzluklar degil, belki ölüm bile yenilecektir...“ Çetin Altan, “Gölgeleri Gölgesi“nde kendisinde iz birakmis kimi insanlarla tanistiriyor okurlarini. Tanidigi kadariyla... (Arka Kapak)
