“Hey, çocuk ayakta uyuma! Çek şu çuvalını, çöpleri arabaya yükleyeceğiz.” Uyanıyorum düşlerimden. Yerler beyaz. Kar inci gibi dökülüyor başıma. Sırtımda yüküm, gönlümde hüzün ve özlem. Yürüyorum Metin’in sokağına doğru. İçimden, “Bir gün beyaza varacağım!” diye yemin ediyorum.
