Sılanın gurbet, gurbetin hasret olduğu mekânlarda aniden açan menekşenin bir özge saba makamıyla umut fısıldayışıdır ferahfezâ;
Hayatımızda kaybettiğimiz şeylere duyduğumuz hüzün ve geleceğe karşı hissettiğimiz iştiyakın birleşmesinden oluşan adına sevgi denilen gülümsemedir ferahfezâ;
Nihayet, gurbeti sıla yapan bir garibin “Cânını cânânına verenlerin toprağıdır senin vatanın. O ağyâra yâr olmaz”, “Lâ tahzen “ diyen göz bebeklerindeki zübde-i âlemin hoşça bakışıdır ferahfezâ…
