Insanlari affetmeyen kisi öncelikle kendisini affetmiyordur. Bütün mesele kendini dev aynasinda görmemekte... Her nedense kendimizi hep dev aynasinda görür gibiyiz. Küçücük bir kusurumuzu deve yapariz. Yaptigimiz küçücük bir iyiligi gözümüzde büyütürüz. Ikisi de yanlis... Yalana giden otobüse binip yolunda hep hayal, yalan, hile, haksiz kazanç, düzenbazlik, oyun, kumar vb. olan kisinin varacagi son durak sadece yalandan ibaret olan yokluktur... Bir insanin illa bir seylerden hosnut olmayip birilerini sikâyet etmesi gerekiyorsa, önce kendinden sikâyet etmeli; çünkü bu hayatin gam yükünü, büyüklenmeseydi çekmek zorunda kalmayacakti... (Tanitim Bülteninden)
