Tahsin Yücel'in Aykiri Öyküler adli hikâye kitabinda o çok sevdigim Gogol mizahini bol bol bulmak mümkün. Toplumsal yapimizdaki yozlasmayi, `belirli bir dönemeci döndükten sonra, gittikçe agirlasan, güçsüzlesen, çirkinlesen, sevismeden karin doyurmaya dek her seye yabancilasan, dogadan, doganin gücünden, doganin güzelliginden dislanan' bireylerle veren bu hikâyeler, son yillarda okudugum en güzel hikâyeler. Aykiri Öyküler, son yillarda oldukça yakindan izledigim hikâyeciligimizde çok özel bir yeri olan, nefis bir hikâye kitabi. Ilk bakista okunmasi zor bir kitap gibi görünüyor; ama bir baslayinca, o dil ve zekâ söleni, o akil almaz imgelem gücü, o `humour', insani öyle bir sürüklüyor ki, kitabi bitirmeden elinizden birakamiyorsunuz."
