O seyi ki, içimden koparip attim, kendi içimde huzur buldum. Gözüm pesi sira bile bakmadi, içim çok zengindi, hemen boslugu doldurdu. Bosluklar dolmadigi zaman, insan azicik olsa kaybettigi için teessüf ediyor. O sey için teessüf ediyordu,onu atmaga bile degmez. Insan bir seyden tam anlamiyla vazgeçmedigi zaman, boslugun yeri hemen belli oluyor. Dolmayan bosluklar, yasamda çeliskiler olusturuyor…(Tanitim Bülteninden)
