Kricher ile Pechstein’in Köprü akimi, Kandinsky’nin Mavi Atli grubu, Grosz ile Dix’in Yeni Nesnelciligi. Bunlara ek olarak, Nolde’nin öne çikan soyutçulugu, Franz Marc ile August Macke’nin renk tutkusu, Javlensky’nin incelikli üslubu, Feininger’in siirsel renk kullanimi, Paul Klee’nin resim arastirmasi, Max Beckmann’in keskin zarafeti. 20. yüzyilin baslangicinda, Birinci Dünya Savasi’nin dehseti yasanirken karsi karsiya gelen Almanya ile Avrupa’da, resim ve heykel gibi betimleme sanatlarinin yani sira sinemada, müzikte ve tiyatroda da Alman Ekspresyonizminin vurgusu hissedilir. Özellikle toplumda genel kabul görmüs biçimlere ve geleneklere bir kasi durus niteligi tasiyan bu akim, yaratici sanatçilarla, yeni bir düzenin ve yeni bir insanin yaratilmasinda etkili olur. (Arka Kapak)
