Asiri derece güçlenmis arzulari insani sinir tanimayan, yavas yavas gerçeklik algisini yitiren birer makineye dönüsmüslerdi. Onlar baskalariyla kendilerini kiyaslayan zavalli varliklar gibi davraniyorlardi. Memnuniyetleri için konulmus herhangi bir kural yoktu. En çok neye özeniyorlarsa mutlulugun orada ariyorlardi. Aldiklari zevki tetikleyen hassasiyetlerin degismemesine dikkat ederek hislerini ayni dogrultuda hareket ettiriyorlardi. Mutlulugun bunlarla sinirli olduklarina inaniyorlardi... Mutluyum diyorlar ama bunun farkinda degilmis gibi yasiyorlardi.
