Ah Gülizar

Yürek ülkesinin izbelerinde sehla bakisli ayrilik hiç çekmedi ki hüzünlü gözlerini Gülizar’dan. Hüzünleri öfkelere bileyip limon agacinin dallarinda küçük küçük, sari sari günesleri verdi ellerine mutluluk diye ve sonra açinca günesini, eksiyen suratini gösterdi ona dervis (b)akisli Urfa’si bile. Yenilmis bir kalbi var demiyorum her seye ragmen, yenilgileri ile güzellesen bir yürek ve yürek ülkesinde onu hiç yalniz birakmayan yarali ahdesi ve en vefali dostu ayrilikla ne çok hüzün biriktirdiler ve ne çok yikadilar hüzünlerini topladiklari yagmurlariyla. Neyse ki ayriliklari bile kendi ülkesinde güzellestiren iradesiyle cebin degildi ve ne çok kere düstü cidarindan yüreginin, üstelik çevikti de düsüslerinde. Ehlibeyt ashaplarimi vardi onu koruyan, merami sidk’tan yanaydi onun, ondan miydi ki her düsüsünde ve her olagan iskalanmasindan hayata, yine kaimdi o, her sonralarinda bile düsünüslerinin. Onu umutlara tesrif eden iradenin dimagimiydi yoksa, yoksa mutluluk, anafor kokulu bir ütopyamiydi ki bu kadar gözleri kamastiran, rengârenk gökkusagi gibi kendini yakindan gösterip, kendine yaklasildikça çok uzaklara kaçan, pencere arkasinda sevgilisine gizli gizli bakan yagmur kizin silueti gibi. Sarikamis’sa daha ilk gün tipki bir arus gibi karsilamisti Gülizar’i ve tanittikça kendini kimi zaman asudeydi, kimi zaman sükûndu ve efil efil baslayan kar firtinasiyla kimi zamanda feveran bir çigliga dönüsüyordu Sarikamis! Kendi yüreginin zulasinda hiç bir seyi birakmayip, beyaz örtüsünün üstünde tüm pinhanlarin emarelerini ele vererek çirkin realiteleri difüzyona ugratiyordu kar ve Sarikamis... Bu sehirde, kar bir kere kapatmisti 90 bin kardelenin üstünü, bir daha hiçbir seyi kapatmamaya yeminliydi sanki bu sehir. Ömür takviminin sayfalari bosu savruk ese, simdi saat tamda tüm umutlari umutsuzluk geçe, Doguda cehaletin töresi, Batida medeniyetin töresiyle yenilgilerin çisesi kaçti gözlerine Gülizar’in. Gülizar terör raylarinin siluetinden gözüne takilan ahlarini ve dislerine takilan öfkeleriyle meal verdi sayfalara, akillar basa gelsin diye! Yazar, kaleme almak için çiktigi Ah Gülizar romanin Urfa yolculugunda, Urfa’nin müze kent görünümüne “merhaba” dediginde, Urfa, dar sokaklari, eski yapilari ve fonetik esintisiyle Gülizar’in yüregini yazarin ellerine veriyordu adeta, her cadde, ve sokakta Ah Gülizar’i ahlariyla topluyor gibi oluyordu yazar. Gülizar’in baba ocaginin avlusundan söyle bir basini uzattiginda iki çocuk, eksi yüzlü o koca yasli agacin etrafinda oynuyorlardi! Çocuklardan birinin adi Didare, digerinin ki ise Gülizar’di. Yüzü eksimsi yasli agaç, etrafinda kosusturan Didare ve Gülizar’a, halalari Ah Gülizar’in efsanesini, sakizlasmis gözyaslariyla ve gicirdayan höykürmeleriyle anlatiyordu lakin küçük Didare ve Gülizar bu yasli agacin anlattigi yazgilari anlamayacak kadar küçüklerdi. Urfa’da baslayan kaderi ask, Elazig, Sarikamis, Izmir ve Amerika’da soluk aliyor; hayat cümlesinin virgüller sonrasi hastanenin iltica noktasinda, Igdir, Erzurum, Ankara, Antalya, Tunceli, Trabzon, Mardin ve Manisa sivesi, fenomeni bir yordamla soluk veriyor insanligin irkilecegi ve tarihin gelmis geçmis en içler acitan bu sentezi romana. Gülizar’in rapor ettigi bu benzersiz ve çarpici romani okudukça, gücünüzü kaybedecek, adeta bir dizi seyredeceksiniz dimaginizda! Lakin okumadan kimsenin asla ve asla göremeyecegi kadar tutkulu bir sevda, besikten mezara, Dogudan Batiya, Doguda kiz, Türkiye’de kadin olmak adli bir romandir, Ah Gülizar.

Ürün Adı: Ah Gülizar
Ürün Kodu: 9786056115431
Yazar: Dilek Ejder
Basım Yılı: 2010
Kapak Türü: Karton Kapak
Sayfa Sayısı: 527
Kağıt Cinsi: Kitap Kağıdı
Çevirmen: