Çiçeklerin bir gün solacağını, ağaçların köklerinden, dalların yapraklarından, yaprakların renklerinden soyunacağını; insanınsa etinden soyununcaya değin, günahlarıyla gömüleceğini ne ilk ne son bildik. Bu bildiğimizin acısını boşuna herkesten gizledik. Bu yüzden sevişirken dahi hep bilmeden, hep yalnız olduk. O, hep kanayarak yanımda; usul usul kanayarak hep yalnız öldü!
