Ask moru yaniyordu iki sehrin sokak lambalari Otobüsler dolusu sevda tasinmisti birinden digerine… Belki unutulmus bir köye de düsebilirdi yüregi Ama bir baska dizilmisti masuk sehrin kaldirim taslari Dahasi alev kizili bakiyordu antik maviye… Oysa kavusamamak gibi bir devinimsizlige sahipti Her ikisi de… “Seversin, kavusamazsan ask olur!” dememis miydi Âsik Vuslat sonrasi ayriliklar da eklenmeliydi Benlige yeni bir ben arama telasi Belki de!..
